11 lutego, 2011

Bardzo istotnym etapem w praktyce jest moment, w którym podświadomość reaguje znużeniem bądź oporem na powtarzane techniki, kiedy wydaje się, że wszystko co było możliwe do osiągnięcia przy ich pomocy

Huna jest nazwą polinezyjskiej tradycji. Kluczowe dla tej tradycji jest pojęcie trójjedności Jaźni, oraz istnienia specyficznych sprzężeń jej warstw. Podstawowym kluczem chronionym przez Hunę jest konieczność łączenia średniego, świadomego ego

Technika ta sprowadza się do transformacji Qi poprzez cztery potencjały elementalne, zgromadzone w czterech czakrach, odpowiednio: 1. Visuddha – metal 2. Manipura – woda 3. Muladhara – drzewo 4. Anahata

Jej istotą jest krążenie Qi po połączonych GRT i GRP oraz zasilanie wszystkich czakr jakie mają swoje punkty aktywacji na drodze w tym cyklu. Szczególnie jej mocna, połączona z oddechem

Każda czakra jest specyficznym obiektem medytacji. W początkowym okresie praktyki z czakrami korzystnie jest ograniczyć się do jednej konkretnej czakry w ciągu jednej sesji bądź jednego cyklu sesji. Do medytacji

Percepcja nieba i Ziemi ma wartość bardzo silnie inicjującą. Najsilniejsze ich percepcje płyną odpowiednio z czakr Sahasrara i Muladhara. Medytację należy rozpocząć od czakry Ajna, co wytwarza konieczną przestrzeń w

Wstępem do każdej medytacji jest relaks i wyciszenie umysłu. Najszybsza metoda relaksacji polega na przejściu świadomością od najdalszych krańców ciała do głowy i sprowadzenie mięśni do harmonijnej równowagi między napięciem