Jej istotą jest krążenie Qi po połączonych GRT i GRP oraz zasilanie wszystkich czakr jakie mają swoje punkty aktywacji na drodze w tym cyklu. Szczególnie jej mocna, połączona z oddechem forma nie jest wskazana dla kobiet w ciąży, ponieważ zazwyczaj powoduje poronienie. Z drugiej strony jej praktyka pozwala kobietom uwolnić się od dolegliwości związanych z miesiączkowaniem, a nawet zatrzymać miesiączkowanie (!).
Jej wariant Yang zaczyna się od zgromadzenia Qi w pępku, potem przesłanie go w dół przez Qihai, do Huiyin. Tam po zaciśnięciu krocza przenoszona jest ona do podstawy kręgosłupa i dalej wzdłuż niego do głowy. Następnie Qi przetwarza się w Uważność w Yintang – czakrze Ajna, spiętrza się ją i przez dociśnięty do podniebienia język przesyła się wzdłuż GRP do pępka zamykając obieg. W takiej formie jest ona nauczana przez mistrza-taoistę Mantak Chia.
Wariant Yin jakiego uczy dr. Yang Jwing Ming różni się od powyższego odwróceniem biegu Qi. Ten mistrz przestrzega przed nierównowagą Qi, jaka może powstać w organizmie w wyniku ograniczenia praktyki do formy Yang.
Klasyczna (Yang) kolejność koncentracji to:
1. pępek (tutaj można już stosować bardziej twarde metody koncentracji energii)
2. Qihai (Renmai 3) – 3 palce poniżej pępka.
3. Qugu (Renmai 2) – na górnym brzegu kości łonowej.
4. Huiyin (Renmai 1) – między odbytem i dolnym krańcem organów płciowych.
5. Dumai 1 – między końcem kości ogonowej i odbytem.
6. środek kości krzyżowej.
7. Mingmen – na kręgosłupie, na wysokości pępka.
8. Na kręgosłupie, na wysokości splotu słonecznego (w połowie odległości między dolnym końcem mostka i pępkiem).
9. Na kręgosłupie, na wysokości grasicy.
10. Na wystającym kręgu na szczycie karku.
11. Na dolnym krańcu podstawy czaszki
12. Baihui (Dumai 20) – na szczycie głowy, pośrodku na linii otworów usznych.
13. Yintang – między brwiami (w tej kolejności użyteczna już jest twarda koncentracja połączona z oddechem).
14. tuż nad górną wargą, w dołku pod nosem.
15. pośrodku w dołku międzyobojczykowym.
16. szerokość kciuka nad dolnym końcem mostka
17. splot słoneczny – w połowie odległości między dolnym końcem mostka i pępkiem.
18. znowu pępek.
Punkty wyróżnione, szczególnie na kręgosłupie zazwyczaj są naturalnie łatwiejsze do znalezienia, np. znajdują się na bardziej wystających kręgach, lub kostnych wybrzuszeniach (szczyt głowy).
Technika ta wykorzystuje wstrzymywanie oddechu dla koncentracji energii. Jest to bardzo silnie oddziaływująca metoda, alternatywna dla spokojnej koncentracji na energii. Na wstrzymanym wdechu należy się skupić na aktualnie aktywowanym punkcie, na wydechu można tę energię pchnąć mentalnie w kierunku następnego w cyklu orbity mikrokosmicznej. Następny wdech połączony z koncentracją powinien być podzielony na etapy, tak by koncentracja objęła wszystkie poprzednio aktywowane punkty. Dobrze jest etapy wydłużania biegu energii oddzielać etapami „zakotwiczającymi” energię na aktywnych już punktach.
Np. start medytacji: wyciszenie i skupienie na Yintang, żadnych manipulacji z oddechem. Później wdech do pępka i mocna koncentracja na wydechu na pępku, aby go rozgrzać i skoncentrować na nim Uważność – energię kierowaną przez Ajna. Następny wdech: koncentracja na pępku, wydech – pchnięcie energii poniżej pępka do Qihai. Następny półwdech: koncentracja na pępku, znowu półwdech: koncentracja na Qihai, wydech: skupienie na Qihai. Następne dwa półwdechy – koncentracja na obu tych punktach i z wydechem pchnięcie do Qugu. I tak dalej…
Ten wariant zaczyna się lekką, nie połączoną z manipulacjami oddechem koncentracją na Yintang, skąd wewnętrznym kanałem energia przechodzi do Hara, a z niej do Huiyin. Następnie napełnia się od dołu do góry GRP, aż Qi sięgnie ust. Wówczas połknięcie śliny wyzwala przejście do podstawy kręgosłupa, skąd już Qi bardzo bliska w formie do Kundalini, ale bezpieczniejsza, może być przemieszczana w górę. Gromadzenie tej formy Qi w dowolnym ośrodku nie wywołuje żadnych negatywnych skutków, choć tak jak z każdą energią można przesadzić.