Huna jest nazwą polinezyjskiej tradycji. Kluczowe dla tej tradycji jest pojęcie trójjedności Jaźni, oraz istnienia specyficznych sprzężeń jej warstw. Podstawowym kluczem chronionym przez Hunę jest konieczność łączenia średniego, świadomego ego z najwyższym wyłącznie poprzez najniższe, podświadome. Klasycznie w Hunie używa się tej techniki do osiągania świadomych celów poprzez modlitwę wizualizacyjną wzmocnioną prostymi technikami oddechowymi gromadzenia Qi.
Proces ten jest najprostszą z wymienionych tutaj technik medytacyjnych. Przy oczyszczonej z fnordów Uważności i harmonijnie wibrującej Qi aktywacja głównych czakr podświadomości i nadświadomości daje natychmiastową transformację Uważności i Qi w Przejrzystość, a w konsekwencji osiągnięcie unifikacji Jaźni. Ośrodki te to oczywiście pępkowa Manipura i Sahasrara. Nie ma potrzeby aktywacji żadnych innych ośrodków, zazwyczaj rozpraszanie Uważności na inne czakry osłabia efekty medytacji.
Bardzo konkretnym wyznacznikiem powodzenia powyższej medytacji jest doznanie ekstazy o poziomie intesywności większym bądź równym orgazmowi seksualnemu. Poczucie spełnienia pokrewne seksualnemu to również wyznacznik efektywności dla większości z powyższych technik medytacyjnych.